Met de jas in de hand sta je klaar om te vertrekken. En eerlijk gezegd : eigenlijk ben ik niet boos. Het is goed dat je gaat. Het was een intense tijd en ik snak nu naar wat rust.
Toen je aankwam dacht ik dat alles effen zou vallen. Je leek de perfecte harmonie : dat was hoe je eruit zag. Op emotioneel vlak zorgde je best voor adrenaline sprongen die verre van evenwichtig of prettig waren. De pretparken waren misschien dicht maar qua karakter leek je wel een topattractie die feller ging dan de courante rollercoasters.
Ach, ik hoor je denken : "Een coach hoort dat niet te zeggen ! Je hoort mij waardevol te vinden ! Klopt ik moet toegeven dat mijn ego soms ook eens aan het woord wil komen. Deep down... Je weet best dat ik je dankbaar ben. Je gaf ons weer kansen om te leren. Kansen om uit onze comfortzone gesleurd te worden. Kansen om zowel dingen als mensen anders te bekijken. Vanuit een ander standpunt, in een ander daglicht.
Weet je, duisternis is niet altijd fijn om naar te kijken als je weet dat mijn innerlijk kind eigenlijk droomt van paradijselijke harmonie vol liefde, zachtheid en overvloed aan warmte. Je weet ook dat planeet Aarde dit niet (altijd) garandeert. Of het is hoe je ernaar kijkt, misschien.
Je had je werk om alles te belichten. Je holde en holde en ik probeerde bij te blijven. Het was vermoeiend op bepaalde momenten. Benieuwd hoe je opvolger 2021 wordt. Ook een lichtbrenger wellicht ? Goeie reis
Comments